Waarom vakanties als plusmama zoveel triggers en spanningen oproepen

De vakantie komt eraan. En terwijl andere gezinnen plannen maken vol zorgeloos enthousiasme, voel jij als plusmama de eerste spanning al opbouwen.

Hoe vaak ga ik over mijn grenzen om de vrede te bewaren? Mag ik kiezen voor wat óns gezin nu nodig heeft, voor wat ík nu nodig heb (ook zonder de pluskinderen al een uitdaging!)? Het zijn vragen die me de afgelopen weken opnieuw hebben beziggehouden. In deze blog neem ik je mee in mijn eerlijke proces in aanloop naar onze gezinsvakantie — mét alle triggers die erbij kwamen kijken.

Vakantie met ons samengestelde gezin: Wie gaat er mee?

Elk jaar reizen we met ons gezin naar Griekenland. Mijn pluskinderen zijn intussen volwassen en gaan al een aantal jaar niet meer met ons mee. De jongste is nu 22, studeert niet meer en woont bij haar mama. Dit jaar gaf ze aan misschien mee te willen.

Enerzijds vind ik het warm idee dat ze er nog altijd bij wíl zijn, anderzijds is het voor mij het begin van een hoop onzekerheid: Komt ze nu wel of niet mee? Wanneer horen we dat? Wat als ze op het laatste moment beslist?

Voor mij is dat meteen een trigger. In het verleden bleven antwoorden soms uit tot vlak voor vertrek, wat voor veel stress zorgde in ons gezin. Ik heb graag duidelijkheid.

Invloed op hoe ik mij visueel voorbereid op de vakantie

Wie zich net als ik visueel verheugt op iets wat staat te gebeuren, zal dit uitgebreide mentale proces wel herkennen. Volg even mijn gedachtenkronkels mee waar dit allemaal effect op heeft:

• De locatie waar we verblijven: Een huisje voor 4 is een andere zoektocht dan een huisje voor 5. Ik heb dat beeld graag in mijn hoofd: Wat is het zicht als ik de deur ‘s morgens open doe?

• De sfeer in de auto: Wie zit er allemaal in de auto? Welke stemmen hoor ik op de achtergrond terwijl mijn venster open staat en ik geniet van de geur van het eiland terwijl we rijden? Filmpjes op haar gsm die ze afspeelt terwijl mijn kindjes erbij zijn?

• Hoe ziet het beeld aan het strand eruit? Wij kiezen zoveel mogelijk voor verborgen pareltjes. Soms zijn we zelfs helemaal alleen op prachtige locaties. En weet je wat een rol speelt als ik mij dat probeer in te beelden? De stand van de zon! Elke stand brengt een unieke sfeer met zich mee.
  Waarom heeft dit invloed op het gegeven of mijn plusdochter mee is of niet? Omdat zij lang slaapt en wij al gauw gewekt worden door onze dochtertjes! Als wij rekening moeten houden met een langslaper, dan heeft dat impact op de sfeer die de stand van de zon met zich meebrengt!

• De ontbijttafel: Wie zit aan tafel? Welke muziek klinkt er? Welke gesprekken?

• MIjn beleving van geuren: Kledij (ander wasmiddel), parfum, deo, eten…

• Conversaties en de diepgang ervan

• Muziek terwijl we genieten van het nietsdoen

• …

Als je een gevoelige beelddenker bent als ik, herken je het ongetwijfeld! En ook de onrust als je je daar nog geen beeld kan van vormen. Als je je daar visueel nog niet kan op instellen.

IHet is voorlopig nog een vraagteken of we met 4 of 5 gaan. Intussen hebben we geleerd om duidelijke grenzen te stellen: een deadline waarop we haar antwoord verwachten. Maar eerlijk? Ook dat blijft spannend.

Het oude patroon van pleasen

Toen duidelijk werd dat ze graag mee zou gaan, voelde ik het oude patroon van pleasen opkomen. Een deel in mij wilde ruimte blijven maken, wilde het voor haar goed doen, haar het gevoel geven dat ze erbij hoort.

Het vraagt moed om in zo’n situatie bij onszelf te blijven. Mag ik kiezen voor de noden van ons gezin, zonder me schuldig te voelen naar haar toe? Mag ik benoemen wat voor ons werkbaar is — in reistijden, in verblijf, in financiën? Mag ik ook aangeven dat we als gezin behoefte hebben aan momenten voor ons viertjes, en dat ik zelf ook ademruimte nodig heb tijdens de vakantie?

Grenzen stellen mag. En al zeker als plusmama.

Intussen is de deadline verstreken en weten we nog altijd niet of ze meegaat. We hebben dan ook geboekt toen het voor ons klopte en zoals het voor ons klopt. Er zijn zeker nog opties voor haar om mee te gaan en we doen wat we kunnen, maar we zetten onszelf niet meer in de wachtkamer.

Het blijft spannend, onze reis vastleggen voor we zeker zijn dat ze mee gaat. Een deel van mij vreest nog steeds: wat als ze het interpreteert als ‘ze willen me er niet bij’? Maar ik besef ook dat ik dat stuk bij haar mag ik bij haar laten. Ik mag vertrouwen dat we als gezin duidelijke, liefdevolle grenzen hebben aangegeven.

Voor jou als plusmama als je hier ook mee worstelt

Misschien herken je dit. Misschien voel jij ook de spanning opbouwen in de aanloop naar vakantie:

• het gevoel dat je voor iedereen moet zorgen

• de drang om het iedereen naar de zin te maken

• de angst om als ‘de boze stiefmoeder’ gezien te worden als je je grenzen bewaakt

• het stille schuldgevoel als je voor jezelf of je nieuwe gezin kiest

• jezelf veroordelen als je (stiekem) hoopt om enkel met jouw gezin op reis te gaan

Weet dat je niet alleen bent en dat het er allemaal mag zijn. Vakantie is ook voor jou, he!

Je hoeft jezelf niet te verliezen om de vrede te bewaren. Je mag je grenzen voelen, er woorden aan geven en ze bewaken.

Voel je dat je hier steun bij kan gebruiken? Boek dan gerust een gratis online sessie met me. Ik kijk heel graag met je mee hoe jij meer rust, ruimte en verbinding kan creëren, óók in de vakantie met je samengestelde gezin.

Boek hier je gratis sessie: www.soulfullyplus.be/boekjegratissessie