Waarom vakanties als plusmama zoveel triggers en spanningen oproepen
Het vraagt moed om in zo’n situatie bij onszelf te blijven. Mag ik kiezen voor de noden van ons gezin, zonder me schuldig te voelen naar haar toe? Mag ik benoemen wat voor ons werkbaar is — in reistijden, in verblijf, in financiën? Mag ik ook aangeven dat we als gezin behoefte hebben aan momenten voor ons viertjes, en dat ik zelf ook ademruimte nodig heb tijdens de vakantie?
Het zal nooit goed genoeg zijn… als de ander bepaalt wat goed genoeg is
Je raakt leeg. Je energie stroomt weg langs alle kleine compromissen. Je voelt dat je aan het geven bent op een manier die niet voedt, maar uitput. En het kind voelt dat ook. De ex voelt dat ook.
Mijn verhaal als plusmama met een plusparentale burn-out
Die burn-out voelde als een breuk. Alles waarvan ik dacht dat het mij droeg – mijn liefde, mijn rol, mijn verbindingen – viel weg. Ik voelde me leeg, onzichtbaar, verloren.
Hoe herken je een plusparentale burn-out? Symptomen & signalen.
Ergens onderweg ben je jezelf kwijtgeraakt. Je hebt je aangepast, je bent steeds meer gaan geven, je hebt geprobeerd om het voor iedereen goed te doen. Tot je op een dag merkt dat je niet meer weet waar de rol van plusmama eindigt en jij begint.
De plusparentale burn-out
Je energievaatje wordt constant leeggetapt en nauwelijks bijgevuld. Eerst overheersen het ‘moeten’, de overlevingsmodus en negativiteit, waardoor het ‘willen’ – plezier, ontspanning, verbinding – steeds verder naar de achtergrond verdwijnt. Je aandacht gaat vooral naar wat je uitput, op alle vlakken. Dat proces versnelt zichzelf: onbewust is er minder ruimte om te herstellen, en uiteindelijk lukt het niet meer om op een ‘normaal’ niveau te functioneren.
Zijn kinderen echt het slachtoffer van de scheiding?
Er wordt vaak gezegd dat kinderen de grootste slachtoffers zijn van een scheiding. En dat is begrijpelijk: zij hebben hier niet voor gekozen, maar dragen wél de gevolgen.
Toch wil ik een nuance brengen in het idee dat kinderen 'slachtoffers' zijn. Niet omdat ik hun pijn wil of kan bagatelliseren – integendeel – maar omdat de manier waarop wij hierover denken, invloed heeft op hoe zij hiermee omgaan. En dat is iets waar wij als plusmama’s een belangrijke rol in kunnen spelen.
Wat er achter de stilte schuilt
Het is belangrijk om te begrijpen dat het aangeven van je grenzen geen egoïstisch gedrag is. Het is een daad van zelfzorg, en het is essentieel voor een gezonde relatie met jezelf en met anderen.
Het brave meisjessyndroom
Het brave meisje. Altijd het lieveke zijn. ‘De gemakkelijke’ misschien wel. Daar kregen we als kind lof voor. ‘O, wat is dat toch een lieveke’.
Als jij je niet meetelt, tel je niet mee
Als plusmama’s proberen we vaak alles goed te doen. We doen ons best voor onze stiefkinderen, ons partner en het gezin, maar in dat proces verliezen we soms onszelf uit het oog.
De kracht van gedachten
Wie plusmama is, herkent de vele uitdagingen van een samengesteld gezin: de druk van een ex-partner, de behoefte aan verbinding met je partner en pluskinderen, en het gevoel alles alleen te moeten doen. Maar wist je dat je gedachten en focus een cruciale rol spelen in hoe je deze uitdagingen ervaart? Ontdek hoe je jouw realiteit kunt veranderen door je focus te verleggen naar wat wel goed gaat.
Plusmama zijn is veel meer dan aansluiten bij een bestaand gezin
Als plusmama stap je in een wereld vol uitdagingen, emoties en kansen. Je wordt niet alleen geconfronteerd met de rol van ‘bonusmama’, maar ook met de complexiteit van een samengesteld gezin. Hoe vind je je plek? Hoe ga je om met opvoedingsverschillen? En hoe zorg je ervoor dat je jezelf blijft in dit nieuwe gezinssysteem? In deze blog verkennen we deze vragen en bieden we inzichten die je zullen helpen om met zachtheid en zelfliefde je rol als plusmama vorm te geven.
Hoe ik in oude patronen verviel
In deze aflevering deel ik hoe ik als plusmama afgelopen week werd uitgedaagd door mijn oude patronen. Een herkenbare en eerlijke kijk op de balans tussen zorg en zelfstandigheid in de relatie met pluskinderen.
Wanneer je pluskinderen jou niet willen zien… HOe ga je daar mee om?
Hoe ga je ermee om wanneer je pluskinderen je niet willen zien? Wat is de meest duurzame manier?
Wanneer je pluskinderen jou niet willen zien… Mogelijke oorzaken
Veel plusmama's staan met veel liefde en open arme klaar om het pluskind te aanvaarden. Omgekeerd is dit niet altijd het geval. Ik duik dieper in een aantal mogelijke oorzaken.
Zijn we wel plusmama?
Wanneer we in een relatie stappen met een partner met kinderen, worden we vanzelf ‘plusmama’. Maar is dat zo?
Op reis zonder de pluskinderen
We gaan op reis zonder de pluskinderen. Een gevolg van een aantal factoren.
Over onze vakantie in Syros
Dit jaar gingen we voor de eerste keer naar Syros. Lees hier het reisverslag!
Over vertrouwen in jonge mensen en schoolresultaten
Een open post over hoe wij van controle overgingen tot vertrouwen wanneer het ging over mijn plusdochter en haar schoolresultaten.
Ruimte geven aan je verlangens als plusmama
Als plusmama stap je in een systeem waar al allerlei dynamieken aan de gang zijn van (lang) voor jij in beeld was, waar je zelf geen deel vanuit maakt maar die wel invloed hebben op jouw leven en jouw gemoed. Hoe geef je terug ruimte aan waar jij naar verlangt, wat jij wil in het leven, waar jij gelukkig van wordt?