“Het is allemaal zo oneerlijk…”. en net daar begint jouw kracht
Veel vrouw blijven hangen in het idee dat dingen eerlijk moeten zijn. Dat het pas kan rusten als de ex toegeeft dat ze fout zat. Als het pluskind eindelijk zegt dat je het goed doet. Als de buitenwereld jou ziet zoals je écht bent. Maar daarmee geef je je kracht weg.
Het zal nooit goed genoeg zijn… als de ander bepaalt wat goed genoeg is
Je raakt leeg. Je energie stroomt weg langs alle kleine compromissen. Je voelt dat je aan het geven bent op een manier die niet voedt, maar uitput. En het kind voelt dat ook. De ex voelt dat ook.
Mijn verhaal als plusmama met een plusparentale burn-out
Die burn-out voelde als een breuk. Alles waarvan ik dacht dat het mij droeg – mijn liefde, mijn rol, mijn verbindingen – viel weg. Ik voelde me leeg, onzichtbaar, verloren.
De plusparentale burn-out
Je energievaatje wordt constant leeggetapt en nauwelijks bijgevuld. Eerst overheersen het ‘moeten’, de overlevingsmodus en negativiteit, waardoor het ‘willen’ – plezier, ontspanning, verbinding – steeds verder naar de achtergrond verdwijnt. Je aandacht gaat vooral naar wat je uitput, op alle vlakken. Dat proces versnelt zichzelf: onbewust is er minder ruimte om te herstellen, en uiteindelijk lukt het niet meer om op een ‘normaal’ niveau te functioneren.